به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، تاریخچه رژیم مجعول صیونیستی در طول بیش از شش دهه که از عمر منحوس آن می گذرد مملو از جنایاتی است که هر کدام از آنها به تنهایی می تواند ملتی را در پیشگاه افکار عمومی جهان تا ابد سیاه روی کند:

كشتار بلدة الشیخ‏ در تاریخ 31/12/1947

گروه‏های تروریستی هاگانا با هجوم به روستای بلدة الشیخ كه در حال‏ حاضر «تل غنان» نامیده می‏شود، 60 تن از ساکنین این روستا که بیشتر آنها را زنان و کودکا تشکیل می دادند، کشتند.

كشتار دیر یاسین‏ در تاریخ 10/4/1948

گروه‏های تروریستی اشترن، ایرگون و هاگانا با حمله به روستای‏ دیر یاسین واقع در غرب شهر قدس، در ساعت 2 نیمه شب،‏ هر كس را كه در تیررسشان بود، ‏كشتند. و سپس منازل روستائیان را بمب گذاری و خانه‏های آن‏ها را به طور كامل ویران كردند.
 

در نتیجه این‏ كشتار 360 فلسطینی به شهادت رسیدند كه اكثر آن‏ها از پیر مردان‏ و زنان و كودكان بودند و بر روی ویرانه‏های این روستا، شهرك صهیونیستی‏" گفعات شائول" بنا شد.

سربازان تیپ گیوعاتی در روستای ابو شوشه در نزدیكی دیر یاسین، بر روی هر جنبنده ای آتش گشودند که طی آن، 50 تنز ساکنین روستا که عمده افراد آنها را زنان، کودکان پیران تشکیل می دادند، کشته شدند.

روستاییان طنطوره اگرچه در برابر هجوم گردان 33 وابسته به تیپ‏ الكسندرونی (كه در آن زمان"گردان شنبه"نامیده می‏شد) مثاومت کردند اما این مقاومت با دسان خالی تنها چند ساعت طول کشید و در اولین ساعات روز پس از آنکه صهیونیستها 90 نفر انسان بیگناه را قتل عام کرده و همگی آنها را در گور دسته جمعی مدون کردند، توانستند روستا را به طور کامل به اشغال خود در بیاورند.

یگان‏های ارتش اسرائیل به سرکردگی قصاب صبرا و شتیلا (آریل شارون) روستای قبیه را محاصره كردند. تعداد ساكنین این روستا در موقع كشتار 200 نفر بود و تعداد سربازان اسرائیلی حمله كننده 600 نفر.

در ابتدا ارتش‏ اسرائیل با توپخانه‏ این روستا را بمباران كرد.سپس‏ نیروهای اشغالگر اسرائیل به روستا حمله كردند.

نتیجه این كشتار، ویران شدن 56 منزل، مسجد، مدرسه و تنها آب انبار روستا بود.

همچنین 67 فلسطینی شهید و حدود صدها تن مجروح شدند.

ارتش اشغالگر اسرائیل و گروهی از شهرك نشینان صهیونیست (شهرک نشینانی که همگی مسلح هستند) با همراهی چندین تانك و گردان توپخانه و ده فروند هواپیمای جنگنده‏ به‏ روستای قلقیلیة واقع بر روی خط سبز حد فاصل بین سرزمین‏های‏ اشغالی عربی 1948 و كرانه باختری حمله كردند. که در نتیجه آن، کل روستا ویران و 70 نر نیز کشته شدند.

درحمله ارتش صهیونیستی هب روستای کفر قاسم در جنوب استان طولكرم، 49 غیر نظامی فلسطینی از زن و مرد و پیر و جوان به شهادت‏ رسیدند.

یازده تن از عاملان کشتار کفر قاسم

ارتش اسرائیل در این روز به اردوگاه خان یونس در جنوب غزه‏ حمله كرد و بیش از 250 فلسطینی را به خاك و خون كشید.

صهیونیستها تنها 9 روز پس از آن یعنی در 12/11/1956 در همان‏ اردوگاه، كشتار دیگری به پا كردند كه در نتیجه‏ آن 275 فلسطینی دیگر به شهادت رسیدند.

همچنین در همان روز، 100 فلسطینی دیگر در اردوگاه رفح به دست صهیونیست‏ها کشته شدند.

در این روز، قبل از نماز ظهر چند نفر از یهودیان تندرو به نام "هیأت امنای جبل هیكل" قصد داشتند سنگی‏ را به عنوان یكی از اركان هیكل دروغین و اسطوره‏ خود در مسجد الاقصی قرار دهند که اهالی قدس از ورود آنها‏ جلوگیری كردند.

درگیری‏ بین تندروهای یهودی‏ به رهبری "غرشون سلمون" رهبر امنای جبل هیكل و پنج هزار فلسطینی كه قصد برگزاری نماز در مسجد را داشتند به وجود می‌آید.

سربازان اسرائیلی در محل حادثه حاضر و وارد مسجدالاقصی می شوند تا با گش.دن آتش بر روی تمامی افراد (زن و مزد و پیر و جوان و کودک) صحن خانه خدا را به خون مسلمانان بی دفاع و بی گناه آغشته کنند.

در نتیجه این حمله، 21 نفر شهید، 150 نفر زخمی و 270 نفر دیگر نیز بازداشت شدند.

کشتار این روز یکی از وحشتناک ترین جنایات بشر بود.

ارتش اشغالگر اسرائیل در 29 مارس 2002 حمله نظامی‏ گسترده‏ای را به مناطق فلسطین نشین آغاز و در خلال آن‏ تعدادی از شهرها و روستاها و اردوگاه‏های فلسطینی را اشغال كرد.

پس از دو هفته محاصره‏ اردوگاه جنین و شروع جنگ شدید بین نیروهای مقاومت فلسطین و نیروهای اشغالگر به فرماندهی "شائول موفاز"، این نیروها با تانك‏های خود وارد اردوگاه شدند و با تهاجمی گسترده پس از به پایان رسیدن مهمات نیروهای مقاومت،‏ اردوگاه را تصرف در آورند.

بعد از تسخیر اردوگاه، بسیاری از جوانان فلسطینی توسط صهیونیست‏ها اعدام شدند. سپس‏ تانك‏های اسرائیلی وارد شد و برخی خانه‏های فلسطینیان را تخریب كردند.

در نتیجه این جنایت هولناک، بیش از 200 نفر از مردم بی پناه اردوگاه جنین به شهادت رسیدند اما هنوز تعداد دقیق شهدایی كه در گورهای دسته جمعی مدفون شده‏اند، مشخص نیست.

اینها تنها گوشه هایی بود از جنایاتی که صهیونیستها در جریان اشغال بیش از شصت ساله خود در سرزمین پیامبران از خود به جای گذاشتند.

اگرچه صهیونیست ها با استفاده از سازمان عریض و طویل رسانه ای که در دنیا در اختیار دارند، تا حد زیادی توانسته اند صحنه نبرد را به گونه ای وارونه برای جهانیان نشان دهند که در آن گاها جای جنایتکار و قربانی نیز عوض شود، اما در برخی مقاطع نیز برای جنایات خود بهای سنگینی پرداخت کرده اند و ضرباتی خورده اند که تا مدتها و تا سالها کابوس آنها را از یاد نخواهند برد.

در این سسله مطالب که در سه بخش در سایت مشرق منتشر خواهد شد، به بهایی خواهیم پرداخت که سران رژیم صهیونیستی برای یکی از این جنایات خود پرداختند. بهایی که هنوز پس از گذشتن چندین سال، وقتی به تاریخ خود نگاه می کنند ترس و دلهره بر تمامی شهرک نشینان اشغالگر این رژیم طنین انداز می شود. ایامی که مبارزین و مجاهدین مقاومت اسلامی با انجام سلسله عملیات های شهادت طلبانه خواب راحت را از چشمان آنها ربوده بودند.

در بخش اول از این سه گانه به بررسی اشتباه مرگباری خواهیم پرداخت که رژیم صهیونیستی را در دالان تاریکی برد که آینده روشنی در انتهای آن تصور نمی کردند:

حرم شریف ابراهیمی در شهر "الخلیل" که صهیونیست ها آن را حبرون (חברון) می نامند، یکی از حلقه های ناگسستنی زنجیره آثار باستانی مسلمانان در این شهر است که مقبره حضرت ابراهیم خلیل (ع) در آن واقع شده است.

سه نما از حرم حضرت ابراهیم(ع)

تا زمان وقوع جنایت حرم ابراهیمی به دست "باروخ گلدشتاین" در 25 فوریه سال 1994 میلادی، این حرم همچنان در مقابل چالش های گروه های شهرک نشینان صهیونیست و ارتش صهیونیستی و تجاوزات و عملیات راهزنی آنها علیه فلسطینیان ساکن بخش قدیمی الخلیل مقاومت کرده بود و این در حالی بود که 65 درصد از کل  مساحت الخلیل در اختیار صهیونیستها و بقیه آن در دست مسلمانان بود.

باروخ گلدشتاین، عامل اصلی جنایت حرم ابراهیمی

اما پس از وقوع جنایت مذکور به دست گلدشتاین که منجر به کشته شدن 29 تن از نمازگزاران فلسطینی به هنگام اقامه نماز و آیین های عبادی صبح شد و دامنه حوادث به تمامی مناطق کرانه باختری و باریکه غزه و حتی کشورهای عربی گسترش یافت، مراجع صهیونیستی به بهانه انجام تحقیقات درباره جنایت اخیر، حرم ابراهیمی و بخش قدیمی الخلیل را به مدت 6 ماه کامل مسدود کردند و در این مدت دست جمعیت های افراطی یهودی برای اطلاع از مشخصات مکانی و زمانی این مکان را باز گذاشتند و در کنار این، به صورت یکجانبه اقدام به تشکیل کمیته حقیقت یاب درباره جنایت مذکور و شناسایی دلایل آن کردند که به کمیته "شمگار" معروف بود.

ماجرا از این قرار بود که در تاریخ  25/2/1994 میلادی همزمان با 6 اسفند ماه 1372  باروخ گلدشتاین و گروهی از ساکنین شهرك‏ صهیونیست نشین"كریات اربع"در وقت‏ نماز صبح وارد مسجد الاقصی شدند.

گلدشتاین در پشت یكی از ستون‏های مسجد ایستاد و منتظر شد تا نمازگزاران سجده كنند. پس از آن به سوی نمازگزاران كه در حال سجده بودند، آتش‏ گشود و عده ‏ای نیز به او تجهیزات و فشنگ می‏رساندند. در این کشتار که تنها چند دقیقه طول کشید 29 تن از نمازگزاران شهید و صدها تن دیگر مجروح شدند.

در هنگام اجرای این كشتار، سربازان ارتش اسرائیل درهای‏ مسجد را بستند و از فرار نمازگزاران خودداری كردند. همچنین به‏ هیچ كس اجازه نمی‏ دادند تا برای نجات مجروحین به داخل حرم‏ برود.

در همین زمان عده ‏ای نیز در خارج از مسجد و عده ‏ای دیگر نیز در حین تشییع جنازه‏ شهدا كشته شدند. در این كشتار 50 نفر به شهادت رسیدند كه 29 نفر از آن‏ها جزء نماز گزاران حرم‏ بودند.

تصویر گلدشتاین در کنار برخی از قربانیان حرم ابراهیمی

باروخ گلدشتاین یک یهودی تندرو و یکی از شاگردان "المجحوم کهانا" است که نسلی از قاتلان و جانیان را تربیت کرده و به سراسر جهان فرستاد تا همه فلسطینیان و مسلمانان را به قتل برسانند. وی مدتی هم به عنوان پزشک در ارتش صهیونیستی فعالیت می کرد و باور قلبی وی این بود که علی رغم فعالیت در یک فعالیت بشردوستانه، غیر یهودیان را معالجه نمی کند.

پس از این جنایت که گلدشتاین در جریان آن از دهها خشاب فشنگ استفاده کرد، تعدادی از نمازگزاران، با استفاده از یک کپسول آتش نشانی موجود در محل، وی را به هلاکت رساندند، اما همسر او با این توجیه که "باروخ" در راستای پروژه "اسرائیل بزرگ" دست به چنین اقدامی زده است، خواستار محاکمه عاملان قتل وی شد.

مجزره (قتلگاه) حرم ابراهیمی بواسطه سبوعیتی که صهیونیستها در آن نشان دادند به سرعت تبدیل به سونامی شد که می رفت بنیانهای این رژیم مجعول را از جا بکند و آنها نیز برای مهار خشم مسلمانان در اقدامی نمایشی کمیته ای به نام "شمگار" تشکیل دادند تا این کمیته به بررسی ابعاد مختلف این جنایت بپردازد.

تصمیمات این کمیته بسیار عجیب بود به طوریکه بر اساس آن، مسلمانان که خود قربانی این جنایت هولناک بودند، به عنوان مجرم شناخته شده و مسجد نیز میان یهودیان ومسلمانان به نسبت 70 به 30  تقسیم شد و مسئولیت امنیتی آن هم به طور کامل به ارتش عبری واگذار گردید.

این تصمیمات وضعیت دشواری را بر زندگی بیش از 800 خانواده ساکن بخش قدیمی الخلیل حاکم کرد و تدابیر شدیدی برای محافظت از حرم به کار بست و به یهودیان حق حاکمیت بر بخش بزرگی از آنرا داد.

قبر جنایتکاری که زیارتگاه اشغالگران شد

مراجع صهیونیستی پس از آن دوربین ها و دروازه های الکترونیکی را در تمامی ورودی های حرم شریف ابراهیمی نصب کرده و اکثر راه های منتهی به آنرا به روی مسلمانان بست و تنها یکی از این دروازه ها را باز گذاشت که تدابیر امنیتی شدیدی نیز بر آن اعمال می کرد.

پس از جنایت حرم ابراهیمی، شهر الخلیل و مرکز آن در معرض طمع ورزی ها و سلطه طلبی های شهرک نشینان صهیونیست که کنترل اکثر مراکز و خیابان های این شهر از جمله "بازار لبنیات" و "خان شاهین" و "خیابان السهله" و "بازار عتیقه ها" را در دست داشتند، قرار گرفت و آنها اکثر نهادهای فلسطینی را از آن بیرون کردند.

تاریخ گواهی می دهد که این جنایت یکی از هولناکترین کشتارهایی بود طی آن تعداد زیادی از نمازگزان بی دفاع در حین انجام فریضه نماز در شهری که آرامگاه پیامبران عظیم الشانی چون حضرت ابراهیم خلیل الله(ع)، حضرت اسحاق(ع)، حضرت یعقوب(ع) و حضرت یوسف(ع) است، مظلومانه قتل عام شدند. اما از آنجا که خداوند بزرگ، قاصم الجبارین است، خشم مبارزین فلسطینی تبدیل که امواجی از عملیات های شهادت طلبانه شد که تا حدود زیادی بر زخم عمیق فلسطین مرهم گذاشت و درس عبرتی شد تا سران رژیم اشغالگر به این راحتی ها به کشتار فلسطینیان نپردازند.

رزمندگان مقاومت اسلامی حماس به رهبری جوانی 25 ساله که یک مهندس شیمی بود و از بنیانگذاران و طراحان شاخه نظامی حماس به نام مهندس یحیی عیاش، با طراحی سه عملیات مختلف و خونین، انتقام سختی از یهودیان تندرو و اشغالگر گرفتند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: